Marianów jest wioską w gminie Wojcieszków w powiecie łukowskim. Wieś położona nad rzeką Mała Bystrzyca, pomiędzy wsią Wola Bystrzycka, a Oszczepalinem. Na podstawie źródeł historycznych wieś Marianów powstała na przełomie XVI i XVII wieku na ziemiach należących do dziedzica Oszczepalina. Zgodnie z przyjętym zwyczajem właściciele majątków, na ziemiach których powstawały nowe kolonie (wioski) nadawali im nazwy od imion swoich dzieci. Tak więc nazwa wsi Marianów może pochodzić od imienia córki dziedzica Oszczepalina Marianny. O powstaniu nazwy wsi Marianów istnieje także legenda o następującej treści: „działo się to dawno, kiedy jeszcze nie było poczty i wieści przewożono konno. Pewien młodzian został wysłany z wiadomością przez przełożonego zakonu. W czasie podróży koronował napotkane przydrożne kapliczki wiankami uplecionymi z polnych kwiatów. Myślał o tym, aby również zostać zakonnikiem. Postanowił udać się do swego ojca duchownego na rozmowę. Stary zakonnik poradził mu, aby zaczął odmawiać codziennie pięćdziesiąt 'Zdrowaś Maryjo’ i w ten sposób będzie układał mistyczne wieńce róż dla Najświętszej Panienki. Przełożony wysłał go kolejny raz w drogę. Jadąc z Oszczepalina w kierunku Wojcieszkowa zszedł z konia, aby odmówić swoje modlitwy. Kiedy tak trwał pogrążony w modlitwie, został napadnięty przez miejscowego zbójcę. Naraz między nimi stanęła Pani niespotykanej urody. Zbójca ujrzał jak nieznajoma układa wieniec róż zdejmowanych z ust modlącego się młodzieńca. Kiedy wplotła pięćdziesiątą różę, włożyła sobie wieniec na głowę. Była to Matka Najświętsza, która objawiła się miejscowemu zbójowi i uratowała życie swego czciciela. Zbój padł na kolana i prosił młodzieńca o przebaczenie. Od tej pory swoją wieś nazwał Maria od imienia Maryi, a że świadkiem wydarzenia był nów Księżyca dołączył go do nazwy i powstał Marianów. Mieszkańcy tej miejscowości po dziś dzień odmawiają różaniec.”

Ziemia wsi Marianów ma także ciekawą historię. W 1935 roku jeden z mieszkańców o nazwisku Andrzej Filip znalazł urnę ze szczątkami ludzkimi zakopaną w obrębie swojej posiadłości. Przeprowadzone badania archeologiczne jeszcze przed II wojną światową na obszarze wsi Marianów doprowadziły do odkrycia niewielkiej osady zamieszkałej przez kilka rodzin oraz zlokalizowanie cmentarzyska kultury łużyckiej datowane na około 1100 – 800 lat p.n.e. Według źródeł historycznych w VI wieku p.n.e. mieszkańcy osady Marianowa trudnili się rolnictwem i hodowlą bydła. Uprawiali proso, jęczmień, siali mak, len, sadzili groch, soczewicę i bób.

Na dzień dzisiejszy Marianów zamieszkuje 176 osób w 39 budynkach mieszkalnych. Z żyjących tu rodzin zdecydowana większość to emeryci i renciści. Nieliczni utrzymują się z pracy na roli, a dodatkowym źródłem ich dochodu jest praca sezonowa w okolicznych lasach.

Opracował:
mgr Edward Czyżo